Της Δρ. Αρετής Δημοσθένους
Θρησκειολόγου
Η Ανάσταση του Λαζάρου χαροποίησε πολύ τους τότε πιστούς στον Χριστό Ιουδαίους και τους έδωσε για μια ακόμη φορά τη σιγουριά ότι ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ ήταν ο Υιός του Θεού. Γι αυτό την Κυριακή τον προϋπαντίζουν με χαρά και σεβασμό απλώνοντας βάγια, φύλλα φοινικιάς (χουρμαδιάς), δαφνόφυλλα και ελιά στο δρόμο απ’ όπου περνούσε ο Χριστός ανεβασμένος σένα γαϊδουράκι. Ακόμη ψάλλουν: «Ωσαννά ο εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο Ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου!» Αυτό δείχνει πως πίστευαν ότι ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ ήταν ο αναμενόμενος από τους Προφήτες, ο Μεσσίας, ο γιος του Θεού.
Έτσι εκπληρώθηκε η προφητεία του Ζαχαρίου που έλεγε: «Μη φοβάσαι, Ιερουσαλήμ, έρχεται ο βασιλιάς σου καθισμένος πάνω σ’ ένα πουλάρι». Ό,τι έκανε ο Χριστός ήταν γραμμένο από τους Προφήτες. Το γνώριζαν όλοι, το διάβαζαν στη Συναγωγή. Άρα δεν υπήρχε δικαιολογία για όσους δεν Τον πίστευσαν.
Τα κλαδιά των φοινίκων, ήταν σύμβολα νίκης, επειδή ακριβώς τον υποδέχονταν ως νικητή του θανάτου, και όπως ήλπιζαν, νικητή των κατακτητών τους Ρωμαίων. Δυστυχώς δεν μπορούσαν να κατανοήσουν ότι ο Κύριος δεν ήταν εγκόσμιος βασιλεύς. Γι’ αυτό και σε λίγες μέρες τα συναισθήματά τους άλλαξαν τόσο ραγδαία. Και Τον σταύρωσαν!
Καθώς εισερχόμαστε οι πιστοί στην ιερότερη εβδομάδα του χρόνου, την Μεγάλη Εβδομάδα, ας υποδεχθούμε τον Κύριό μας ο Οποίος πορεύεται προς το εκούσιο Πάθος. Μη μείνουμε όμως μόνο σε εξωτερικές συγκινήσεις καθώς θα Τον βλέπουμε οδυνώμενο πάνω στο σταυρό.
Ούτε να μιμηθούμε τους όχλους της Ιερουσαλήμ στις μεταπτώσεις τους και την επιπολαιότητά τους. Αλλά να λατρεύσουμε τον Νυμφίο της Εκκλησίας μας με πίστη αταλάντευτη. Να τον ευχαριστήσουμε για τη θυσία Του και την προσφορά Του στην ανθρωπότητα.
Η πίστη φέρνει την ελπίδα, η ελπίδα δίνει σιγουριά και όρεξη για ζωή, η μετάνοια και η συγχώρεση δημιουργούν προϋποθέσεις Ανάστασης.
